5 minuten leestijd
Over surfen en het leven.
Een jaar geleden ben ik gestart met golfsurfen. Op m’n 41ste, met een enorme angst voor (koud) water, kwallen, golven en kopje onder gaan. Ik heb wel altijd al van de zee gehouden, maar dan vooral van een afstandje. Grote teen erin (oei koud, zie ik daar nou een kwal?, wat een sterke stroming) en dan snel weer richting handdoek. Na die eerste surfles werd het ineens anders. Nu lig ik in het water en moet ik met een surfboard in, onder, op en door de golven.
Oefening baart kunst en elke keer gaat het een stukje beter, maar dan gaat het ‘mis’. Bij de laatste les breek ik, als een golf op de kant, en spoel ik in stukjes aan. Ik vind het doodeng (de golven zijn in mijn beleving hoog en het doorkomen van de branding is voor mij al een overwinning op zich), het surfen gaat niet lekker en ik voel me overweldigd. Ik ben teleurgesteld in mezelf en de zoute tranen van frustratie vermengen zich met het zeewater.
Aan het eind van de avond, terugkijkend op wat ik die dag heb gedaan, voel ik me gek genoeg toch een klein beetje trots. Ik ben wel weer een stapje verder gekomen. Een stapje dichter bij vrijheid, loslaten en accepteren. Ineens wordt me duidelijk waarom ik surfen beangstigend, maar ook zo fantastisch vind. Surfen = het leven! Het zwoegen door de branding en de (relatieve) rust als je er voorbij bent. De onvoorspelbaarheid van de zee. Kopje onder gaan. Alert zijn om op het juiste moment de juiste golf te pakken. En natuurlijk het gelukzalige gevoel als je een golf pakt.
Het leven in al zijn facetten, maar dan in een vloeibare vorm.
De zee wijst me op m’n tekortkomingen, zowel geestelijk als lichamelijk, en geeft les in nederigheid. In accepteren dat je niet alles kunt controleren, dat sommige dingen groter en sterker zijn dan jijzelf. Maar de zee geeft ook kracht, energie, geluk en euforie.
Kortom….niet in paniek raken als je, in zee of in het echte leven, een keer kopje onder gaat en heel hard genieten als je ‘de golf van de dag’ te pakken hebt. Zoals Jon Kabat-Zinn (mindfulness goeroe) zei: ‘Je kunt de golven niet stoppen, maar je kunt wel leren surfen.’
En heb je op het droge hulp nodig om op jouw ‘surfplank’ te springen, dan help ik je graag een handje.
Liefs,
Renata
P.s. Een speciaal woord van dank voor de heren van Dutch Surf Academy Deze blog was er niet geweest zonder Erik, die mij met engelengeduld en een groot empathisch vermogen voor een groot deel van mijn angst heeft afgeholpen. En Kaspar…sorry voor de nervous breakdown, maar je had gelijk, ook hier heb ik weer van geleerd. Bedankt en tot volgend jaar!
Wil je naar aanleiding van deze blog iets met me delen, meer informatie ontvangen of een afspraak maken dan kan dat via onderstaande button.
2019…het jaar waarin het leven wederom niet perfect was
Afgelopen jaar was niet perfect. Er was geluk, pech, blijdschap en verdriet. Maar imperfect is ook prima en hoeft geluk zeker niet in de weg te zitten.
Vruchtbaarheidsproblemen bijeenkomst
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Aenean ac lectus in ex porta condimentum. Morbi eget dignissim mauris. Integer vitae justo vitae metus semper feugiat.
De tol van perfectionisme
Perfectionisme, de heersende norm, draagt bij aan een groot maatschappelijk probleem: een toename van burn-outs en depressies. Is imperfectie het antwoord?
Delen?
