5 minuten leestijd
Als ‘gewoon’ niet goed genoeg meer lijkt te zijn.
De superlatieven vliegen je vandaag de dag om de oren. Je moet een superrelatie hebben, je mooiste leven leven, de beste versie van jezelf zijn, etc etc. Alles moet in ieder geval super en succesvol zijn en als het dat niet is, dan faal je dus en heb jij (ja jij in hoogsteigen persoon) iets niet goed gedaan. Het leven is tenslotte maakbaar. Jij bent verantwoordelijk voor je eigen leven, je eigen geluk en je eigen keuzes.
Toch??
Ik vind eerlijk gezegd dat we daar momenteel een beetje in doorslaan. Sterker nog, door de druk van al die zogenaamde maakbaarheid neemt het gevoel dat je faalt als iets even niet perfect is alleen maar toe denk ik. Krijgen we na FOMO (fear of missing out) nu FOBA, fear of being average, de angst om ‘gewoontjes’ te zijn?
Ik heb het gevoel dat we tegenwoordig van alles moeten veranderen, maar is die verandering altijd noodzakelijk?
Moeten we juist niet wat meer leren om te accepteren wat is, in plaats van altijd alles maar te willen veranderen?
Natuurlijk is verandering soms nuttig of zelfs noodzakelijk, maar in een wereld waarin de keuzes ongelimiteerd zijn en we via de media blootgesteld worden aan meer dan wat ons brein aankan, is het soms misschien ook goed om eens niet te veranderen. Gewoon stil te staan bij wat is en te kijken wat je daar mee kan. Ook door acceptatie kan er persoonlijke groei en verandering ontstaan, dus stilstand is niet per definitie achteruitgang.
We zijn soms zo hard bezig met het nastreven van het ultieme geluk of dat Instagram-waardige leven, dat we vergeten om gelukkig te zijn in het moment. We verliezen het vermogen om in te zien dat tegenslagen en verdriet ook horen bij een gelukkig leven. Geluk is geen geëffend pad of een continue staat van zijn, maar geluk zit ‘m soms meer in het vermogen om ondanks tegenslagen nog steeds te kunnen genieten. Want als je wacht totdat alles in het leven ‘perfect’ is en er geen enkele hobbel meer op je pad ligt, dan zal je waarschijnlijk nooit gelukkig zijn.
Persoonlijke ontwikkeling is fantastisch en daarin biedt de geluksindustrie ook zeker behulpzame handvaten, maar je hoeft niet altijd direct in de verandermodus te schieten. Dus indien je geen ambities hebt om een superheld te worden….laat het ‘super’ dan gewoon lekker voor wat het is.
En ik? Ik ben gewoon, mezelf.
Liefs,
Renata
Wil je naar aanleiding van deze blog iets met me delen, meer informatie ontvangen of een afspraak maken dan kan dat via onderstaande button.
2019…het jaar waarin het leven wederom niet perfect was
Afgelopen jaar was niet perfect. Er was geluk, pech, blijdschap en verdriet. Maar imperfect is ook prima en hoeft geluk zeker niet in de weg te zitten.
Vruchtbaarheidsproblemen bijeenkomst
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Aenean ac lectus in ex porta condimentum. Morbi eget dignissim mauris. Integer vitae justo vitae metus semper feugiat.
De tol van perfectionisme
Perfectionisme, de heersende norm, draagt bij aan een groot maatschappelijk probleem: een toename van burn-outs en depressies. Is imperfectie het antwoord?
Delen?
