7 minuten leestijd

Hoe blijf je overeind als iedere maand je wereld opnieuw instort

Deze week is het de ‘Europese week van de vruchtbaarheid’ met als thema ‘Talk fertility’. Ondanks het feit dat voor 1 op de 6 het krijgen van een kind niet vanzelfsprekend is, en een kinderwens soms bij een wens blijft, rust er nog steeds een taboe op het bespreken van vruchtbaarheidsproblemen. Omdat ik zelf heb ondervonden hoe moeilijk het vaak is om er met mensen over te praten, deel ik hier mijn verhaal.

Door voorbeelden in mijn nabije omgeving ben ik me altijd heel bewust geweest van het feit dat zwanger worden (en blijven) geen vanzelfsprekendheid is. Mijn eerste zwangerschap verliep voorspoedig en ik heb heel bewust van iedere seconde genoten (op de spoedkeizersnede na dan). Alsof ik toen al wist dat ik dit maar 1 keer zou meemaken. Na een jaar besloten we om voor een tweede kindje te gaan. Dit verliep helaas iets minder soepel.

 

Na 3,5 jaar in de binnenlandse en buitenlandse medische malle molen te hebben gezeten, stopte eind 2013 ons traject en bestaat ons gezin definitief uit 3 personen. Inmiddels is het al een tijdje geleden en hebben de heftigste emoties plaats gemaakt voor een zeurend gemis op de achtergrond. Het gemis zal echter altijd blijven en slaat me soms ineens keihard in m’n gezicht. Laatst nog…toen ik in het Ikazia een dolgelukkige vader zag lopen met naast ‘m een klein jongetje dat de Maxi-Cosi droeg voor zijn pasgeboren broertje of zusje. Dat doet pijn.

Ik heb gedurende het fertiliteitstraject open aan mijn omgeving verteld wat er speelde en hoe verdrietig ik me voelde, maar ik heb m’n verdriet zelden laten zien. Niet toen er op een feestje een zwangerschap werd aangekondigd en ik vervolgens in m’n eentje huilend in de gang stond. Ook niet toen een vriendin ‘onze’ jongensnaam noemde als potentiële naam voor haar tweede kindje. Pas onder het dekbed in m’n slaapkamer liet ik mijn tranen de vrije loop.

Waarom ik dat verdriet zo weinig heb laten zien? Ik denk dat ik het moeilijk vond om me kwetsbaar op te stellen, omdat mensen soms echt wel hele ongevoelige dingen tegen je kunnen zeggen (zelfs als ze het wel lief bedoelen). Vanuit zelfbescherming dus. Maar ook omdat de meeste mensen moeilijk om kunnen gaan met verdriet. Misschien probeerde ik dus (onbewust) wel om het voor mijn omgeving makkelijker te maken. Daardoor heb ik ze soms ook wel de kans ontnomen om er echt voor me te kunnen zijn. Ik vertelde destijds tegen een vriendin dat ik zo weinig steun ervaarde vanuit m’n omgeving. Ze zei toen dat ik altijd heel sterk overkwam en dat mensen daardoor wellicht het idee hadden dat het goed ging. Misschien heb ik dus wel voor een deel mijn eigen glazen ingegooid.

Inmiddels denk ik dat als je iets verlangt van je omgeving dat je daar duidelijker in moet zijn. Want je denkt vaak ‘mensen hebben geen idee hoe ontzettend heftig dit is’, maar dat is dus ook zo. Het is goed om rekening te houden met die onwetendheid als je iemand veroordeelt om een onhandige opmerking. Mensen hebben geen benul van de impact en waar de ander behoefte aan heeft. Dus….praat met elkaar! Vertel wat je nodig hebt als je steun wilt. Vraag wat iemand nodig heeft als je steun wilt geven. Het zal niet altijd makkelijk zijn (voor beide partijen), en probeer te accepteren dat niet iedereen geboren wordt met een enorme dosis tact, maar wijs elkaar de weg.

Het feit dat ik me destijds soms zo alleen heb gevoeld, heeft absoluut bijgedragen aan de totstandkoming van De Luisterplek. Ik wil mensen een veilige plek bieden waar ze vrijuit kunnen praten, met een ervaringsdeskundige, zodat ze zich gehoord en begrepen voelen.
In 2020 organiseert De Luisterplek, naast individuele gesprekken, kleinschalige praatgroepen voor mensen die graag met lotgenoten willen praten over vruchtbaarheidsproblemen en het traject dat daarbij hoort. Omdat lotgenoten aan een half woord genoeg hebben en het fijn is om te ervaren dat je niet als enige worstelt met bepaalde dingen. Als je interesse hebt, houdt dan de website en social media in de gaten voor meer informatie en data. Of stuur een berichtje naar renata@deluisterplek.nl

Je bent hier in ieder geval altijd welkom om je verhaal te delen.
Je bent niet alleen ♡

Liefs,

 

Renata

Wil je naar aanleiding van deze blog iets met me delen, meer informatie ontvangen of een afspraak maken dan kan dat via onderstaande button.

Vruchtbaarheidsproblemen bijeenkomst

Vruchtbaarheidsproblemen bijeenkomst

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Aenean ac lectus in ex porta condimentum. Morbi eget dignissim mauris. Integer vitae justo vitae metus semper feugiat.

Lees meer
De tol van perfectionisme

De tol van perfectionisme

Perfectionisme, de heersende norm, draagt bij aan een groot maatschappelijk probleem: een toename van burn-outs en depressies. Is imperfectie het antwoord?

Lees meer

Delen?

de-luisterplek